Wilma Meijer (52) uit Raalte noemt zichzelf een pitbull. Doorgaan, nooit loslaten. Het is haar karakter Maar dan gebeuren er dingen, dat je niet meer door kunt, dat je los moet laten. "Ik ben het gaan leren".
Al lang weer op internet
Wilma woonde in Delft en werd verliefd op een man in Raalte. "Het was oprecht, puur, we vertrouwden elkaar," vertelt ze. "Allebei hadden we het gevoel van thuiskomen." De stap om in Raalte te gaan wonen was vanzelfsprekend. Als manager in de horeca kon ze worden overgeplaatst naar Emmen.
Na negen maanden samenwonen overleed, na een kort ziekbed, haar man. "Ik werd goed opgevangen door zijn familie. Maar ik moest door. Als horeca-vrouw kon ik de schijn ophouden dat het best wel goed met mij ging. Toen mijn man op het sterfbed mij op het hart drukte om niet alleen te blijven reageerde ik ad rem: ik sta allang weer op internet hoor." Dat was kenmerkend: grapjes maken en het verdriet negeren.
Er werd zo doorheen geprikt
In diezelfde periode werd het bedrijf waarvoor ze werkte overgenomen. Ze werd overgeplaatst naar Nunspeet, waar ze in de bediening moest werken. "Als manager was ik overbodig. Ik voelde onrecht, maar heb het opgepakt. Doordoen…doorvechten...Het hoofd wilde wel, maar het lichaam ging protesteren." Wilma kreeg een rug-nek hernia, reuma en belandde in de ziektewet.
"Mijn huisarts verwees me door naar het maatschappelijk werk. Ik bagatelliseerde ook daar mijn problemen, maar er werd zo doorheen geprikt. Ik moest leren omgaan met rouw en verlies. Ook het wegvallen van werk en gezondheid moest ik leren te accepteren. Er is zelfs nog met de arbodienst gebeld, om er op te wijzen, dat ik een houding had, die niet strookte met de werkelijkheid. Wat ben ik ze dankbaar, en wat kon ik daar lekker janken."
"Ik zit nu in de periode waarin ik gedeeltelijk afgekeurd ga worden. Nog even door de procedures heen, en dan kan ik in alle rust weer verder."
